1. სამკურნალო საშუალების დასახელება

V-გლიპტი 50

2. ხარისხობრივი და რაოდენობრივი შემადგენლობა

ერთი ტაბლეტი შეიცავს:

ვილდაგლიპტინს - 50 მგ-ს.

დამხმარე ნივთიერებების სრული ჩამონათვალისთვის იხილეთ ნაწილი 6.1.

3. ფარმაცევტული ფორმა

ტაბლეტები

4. კლინიკური მონაცემები
   • თერაპიული ჩვენებები

ვილდაგლიპტინი გამოიყენება მოზრდილებში მე-2 ტიპის შაქრიანი დიაბეტის მკურნალობის დროს:

მონოთერაპიის სახით

• პაციენტებში, რომელთა კონტროლიც არ არის საკმარისი მხოლოდ დიეტით და ვარჯიშით, და რომლებშიც მეტფორმინი არ გამოიყენება უკუჩვენებების ან მისი აუტანლობის გამო.

კომბინირებული თერაპიის სახით ორი პერორალური პრეპარატის გამოყენებისას:

• მეტფორმინი, არასაკმარისი გლიკემიური კონტროლის მქონე პაციენტებში, მეტფორმინის მაქსიმალური ტოლერანტული დოზის მონოთერაპიის სახით გამოყენების მიუხედავად,
• სულფონილშარდოვანა, არასაკმარისი გლიკემიური კონტროლის მქონე პაციენტებში, სულფონილშარდოვანას მაქსიმალური ტოლერანტული დოზის მიუხედავად, და როდესაც მეტფორმინი არ გამოიყენება უკუჩვენებების ან მისი აუტანლობის გამო.
• თიაზოლიდინდიონი, პაციენტებში არასაკმარისი გლიკემიური კონტროლით და ვისთვისაც მიზანშეწონილია თიაზოლიდინდიონის გამოყენება.

კომბინირებული თერაპიის სახით სამი პერორალური პრეპარატის გამოყენებისას:

• სულფონილშარდოვანას და მეტფორმინს ერთდროული გამოყენებისას, როდესაც დიეტა და ვარჯიში და ამ სამკურნალო საშუალებების ორმაგი თერაპია არ უზრუნველყოფს გლიკემიის სათანადო კონტროლს.

ვილდაგლიპტინი ასევე ნაჩვენებია ინსულინთან კომბინაციაში (მეტფორმინთან ერთად ან მის გარეშე), როდესაც დიეტა და ვარჯიში, ასევე ინსულინის სტაბილური დოზა არ იძლევა გლიკემიის სათანადო კონტროლის საშუალებას.

• დოზირება და გამოყენების წესი

დოზირება

მოზრდილები

მონოთერაპიის სახით გამოყენებისას, მეტფორმინთან კომბინაციაში, თიაზოლიდინდიონთან კომბინაციაში, მეტფორმინთან და სულფონილშარდოვანასთან ან ინსულინთან კომბინაციაში (მეტფორმინთან ერთად ან მის გარეშე) ვილდაგლიპტინის რეკომენდებული სადღეღამისო დოზაა 100 მგ, რომელიც ორ მიღებაზე იყოფა - 50 მგ დილით და 50 მგ საღამოს.

სულფონილშარდოვანასთან კომბინაციაში გამოყენებისას ვილდაგლიპტინის რეკომენდებული დოზაა 50 მგ ერთხელ დღეში, დილით. ამ ჯგუფის პაციენტებში 100 მგ ვილდაგლიპტინის გამოყენება დღეში ერთხელ არ არის უფრო ეფექტური, ვიდრე 50 მგ ვილდაგლიპტინის გამოყენება ერთხელ დღეში.  

სულფონილშარდოვანასთან კომბინაციაში გამოყენების შემთხვევაში უნდა იქნას გამოყენებული სულფონილშარდოვანის ყველაზე დაბალი დოზა ჰიპოგლიკემიის რისკის შესამცირებლად.

100 მგ-ზე მეტი დოზები არ არის რეკომენდებული.

დოზის გამოტოვების შემთხვევაში მიიღეთ ვილდაგლიპტინი გახსენებისთანავე. არ მიიღოთ ერთ დღეს გაორმაგებული დოზა.

სამი პერორალური პრეპარატის ვილდაგლიპტინის, მეტფორმინის და თიაზოლიდინდიონის კომბინაციის უსაფრთხოება და ეფექტურობა დადგენილი არ არის.

დამატებითი ინფორმაცია სპეციალური პოპულაციების შესახებ

ხანდაზმულები(≥ 65 წელი)

ხანდაზმულ პაციენტებში დოზის კორექცია საჭირო არ არის.

თირკმლის უკმარისობა

დოზის კორექცია არ არის საჭირო თირკმლის მსუბუქი უკმარისობის მქონე პაციენტებში (კრეატინინის კლირენსი ≥ 50 მლ / წთ). თირკმლის საშუალო ან მძიმე უკმარისობის მქონე პაციენტებში ან თირკმლის ტერმინალური უკმარისობის დროს (ESRD) 100 მგ ვილდაგლიპტინი არ არის რეკომენდებული.

ღვიძლის უკმარისობა

ვილდაგლიპტინი არ უნდა იქნას გამოყენებული ღვიძლის უკმარისობის მქონე პაციენტებში, მათ შორის პაციენტებში, რომლებსაც მკურნალბამდე ალანინამინტრანსფერაზას (ALT) ან ასპარტატამინოტრანსფერაზას (AST) მაჩვენებელი სამჯერ აღემატებოდა (> 3x) ნორმის ზედა ზღვარს (ULN).

პედიატრიული პოპულაცია

ვილდაგლიპტინი არ არის რეკომენდებული ბავშვებსა და მოზარდებში (<18 წლის). ვილდაგლიპტინის უსაფრთხოება და ეფექტურობა ბავშვებსა და მოზარდებში (<18 წლის) დადგენილი არ არის. მონაცემები არ მოიპოვება.

გამოყენების წესი

პერორალური გამოყენებისათვის.

ვილდაგლიპტინის მიღება არ არის დამოკიდებული საკვების მიღებასთან.

• უკუჩვენებები

მომატებული მგრძნობელობა აქტიური ნივთიერების ან 6.1 ნაწილში ჩამოთვლილი რომელიმე დამხმარე ნივთიერების მიმართ.

• სპეციალური გაფრთხილებები და სიფრთხილის ზომები გამოყენებისას

ზოგადი

V-გლიპტმეტი არ არის ინსულინის შემცვლელი ინსულინის მოთხოვნილების მქონე პაციენტებში და არ უნდა იქნას გამოყენებული I ტიპის დიაბეტის მქონე პაციენტებში.

თირკმლის უკმარისობა

ჰემოდიალიზზე მყოფი თირკმლის ტერმინალური უკმარისობის მქონე პაციენტებში მკურნალობის გამოცდილება შეზღუდულია. ამიტომ ვილდაგლიპტინი სიფრთხილით უნდა იქნას გამოყენებული ამ პაციენტებში (იხილეთ ასევე პუნქტები 4.2, 5.1 და 5.2).

ღვიძლის უკმარისობა

ვილდაგლიპტინი არ გამოიყენება ღვიძლის უკმარისობის მქონე პაციენტებში, მათ შორის, პაციენტებში, რომლებსაც მკურნალობამდე აქვთ ALT ან AST 3-ჯერ აღემატებოდა ნორმის ზედა ზღვარს (იხ. ასევე ნაწილები 4.2 და 5.2).

ღვიძლის ფერმენტების მონიტორინგი

აღინიშნებოდა ღვიძლის ფუნქციის დარღვევების იშვიათი შემთხვევები (ჰეპატიტის ჩათვლით). ეს შემთხვევები, ძირითადად, უსიმპტომო იყო, კლინიკური გამოვლენის გარეშე, ხოლო ღვიძლის ფუნქციური სინჯების მაჩვენებლები მკურნალობის შეწყვეტის შემდეგ ნორმას უბრუნდებოდა. ვილდაგლიპტინით მკურნალობის დაწყებამდე უნდა ჩატარდეს ღვიძლის ფუნქციური სინჯები, რათა დადგინდეს პაციენტის საწყისი მდგომარეობა. ვილდაგლიპტინით მკურნალობის დროს ღვიძლის ფუნქციის კონტროლი უნდა განხორციელდეს ყოველ 3 თვეში პირველი წლის განმავლობაში და შემდეგ გარკვეული პერიოდულობით.

პაციენტებში ტრანსამინაზების დონის მომატებისას ღვიძლის ფუნქცია კვლავ უნდა შეფასდეს შედეგების დასაზუსტებლად, ასევე რეკომენდებულია შემდგომი დაკვირვება და ღვიძლის ფუნქციური ტესტების ხშირი ჩატარება, სანამ მაჩვენებლები ნორმას არ დაუბრუნდება. თუ ALT-ს ან AST-ს მაჩვენებელი 3-ჯერ ან უფრო მეტად აღემატება ნორმის ზედა ზღვარს, რეკომენდებულია პრეპარატის მიღების შეწყვეტა. პაციენტებმა, რომლებსაც აქვთ სიყვითლე ან ღვიძლის ფუნქციის დარღვევის სხვა ნიშნები, უნდა შეწყვიტონ ამ პრეპარატის გამოყენება. თერაპიის შეწყვეტისა და ღვიძლის ფუნქციური ტესტების შედეგების ნორმალიზების შემდეგ, ვილდაგლიპტინით მკურნალობა აღარ უნდა განახლდეს.

გულის უკმარისობა

ვილდაგლიპტინის კლინიკურმა კვლევამ ნიუ იორკის გულის ასოციაციის (NYHA) I-III ფუნქციური კლასის პაციენტებში აჩვენა, რომ ვილდაგლიპტინით მკურნალობა არ ასოცირდებოდა მარცხენა პარკუჭის ფუნქციის ცვლილებასთან ან ადრე არსებული გულის შეგუბებითი უკმარისობის (CHF) გაუარესებასთან, პლაცებოსთან შედარებით. კლინიკური გამოცდილება NYHA-ის III ფუნქციური კლასის პაციენტებში, რომლებიც მკურნალობენ ვილდაგლიპტინით, ჯერ კიდევ შეზღუდულია, ხოლო შედეგები სარწმუნო არ არის (იხილეთ ნაწილი 5.1). არ არსებობს ვილდაგლიპტინის გამოყენების კლინიკურ კვლევების გამოცდილება NYHA-ის IV ფუნქციური კლასის პაციენტებში, რის გამოც ამ ჯგუფის პაციენტებში პრეპარატის გამოყენება  რეკომენდებული არ არის.

კანის დარღვევები

კლინიკამდელ ტოქსიკოლოგიურ კვლევებში მაიმუნებში დაფიქსირდა კიდურებზე კანის დაზიანება, ბუშტუკების და წყლულების წარმოქმნის ჩათვლით (იხ. ნაწილი 5.3). მიუხედავად იმისა, რომ კლინიკურ კვლევებში არ აღინიშნებოდა კანის დაზიანების სიხშირის გაზრდა, შეზღუდულია გამოცდილება დიაბეტის მქონე პაციენტებში კანის გართულებების მხრივ. გარდა ამისა, არსებობს პოსტმარკეტინგული მონაცემები კანის ბულოზური და ექსფოლიაციური  დაზიანებების შესახებ. ამიტომ, დიაბეტის მქონე პაციენტების რუტინული მოვლის გარდა, რეკომენდებულია კანის დარღვევების, მაგალითად, ბუშტუკების ან წყლულოვანი დაავადებების განვითარების კონტროლი.

მწვავე პანკრეატიტი

ვილდაგლიპტინის გამოყენება ასოცირდება მწვავე პანკრეატიტის განვითარების რისკთან. პაციენტები ინფორმირებული უნდა იყვნენ მწვავე პანკრეატიტის დამახასიათებელი სიმპტომის შესახებ. პანკრეატიტზე ეჭვის შემთხვევაში, ვილდაგლიპტინის გამოყენება უნდა შეწყდეს; მწვავე პანკრეატიტის დადასტურების შემთხვევაში, ვილდაგლიპტინით მკურნალობა აღარ უნდა განახლდეს. სიფრთხილეა საჭირო მწვავე პანკრეატიტის ისტორიის მქონე პაციენტებში გამოყენებისას.

ჰიპოგლიკემია

ცნობილია, რომ სულფონილშარდოვანა იწვევს ჰიპოგლიკემიას. პაციენტებში, ვილდაგლიპტინის გამოყენებისას სულფონილშარდოვანასთან ერთად, მაღალია ჰიპოგლიკემიის განვითარების რისკი. ამიტომ, ჰიპოგლიკემიის რისკის შესამცირებლად რეკომენდებულია სულფონილშარდოვანას დაბალი დოზების გამოყენება.

დამხმარე ნივთიერებები

პრეპარატი შეიცავს ლაქტოზას. პაციენტებმა, რომლებსაც აქვთ გალაქტოზას აუტანლობის იშვიათი მემკვიდრეობითი პრობლემები, ლაქტაზას დეფიციტი ან გლუკოზა-გალაქტოზას მალაბსორბცია, არ უნდა მიიღონ ეს პრეპარატი.

• ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან და ურთიერთქმედების სხვა ფორმები

ვილდაგლიპტინს სამკურნალო საშუალებებთან ურთიერთქმედების დაბალი პოტენციალი აქვს. ვილდაგლიპტინი არ არის ციტოქრომ P (CYP) 450 ფერმენტის სუბსტრატი, რის გამოც იგი არ აინჰიბირებს და არ აინდუცირებს  CYP 450 ფერმენტებს, მას არ აქვს ურთიერთქმედება აქტიურ ნივთიერებებთან, რომლებიც არიან ამ ფერმენტების სუბსტრატები, ინჰიბიტორები ან ინდუქტორები.

კომბინაცია პიოგლიტაზონთან, მეტფორმინთან და გლიბურიდთან

ამ პერორალურ ანტიდიაბეტურ საშუალებებზე ჩატარებული კვლევების შედეგებმა აჩვენა, რომ კლინიკურად მნიშვნელოვანი ფარმაკოკინეტიკური ურთიერთქმედება არ აღინიშნება.

დიგოქსინი (Pgp სუბსტრატი), ვარფარინი (CYP2C9 სუბსტრატი)

ჯანმრთელ სუბიექტებზე ჩატარებულმა კლინიკურმა კვლევებმა აჩვენა, რომ კლინიკურად მნიშვნელოვანი ფარმაკოკინეტიკური ურთიერთქმედება არ აღინიშნება. ამასთან, სამიზნე პოპულაციაში ეს არ არის დადგენილი.

კომბინაცია ამლოდიპინთან, რამიპრილთან, ვალსარტანთან ან სიმვასტატინთან

ჯანმრთელ სუბიექტებში სხვა სამკურნალო საშუალებებთან ურთიერთქმედებების კვლევები ჩატარდა ამლოდიპინთან, რამიპრილთან, ვალსარტანთან და სიმვასტატინთან. ამ კვლევებში ვილდაგლიპტინის ერთდროული გამოყენებისას კლინიკურად მნიშვნელოვანი ფარმაკოკინეტიკური ურთიერთქმედება არ დაფიქსირებულა.

კომბინაცია აგფ-ის ინჰიბიტორებთან

პაციენტებში, რომლებიც ერთდროულად იღებენ აგფ-ის ინჰიბიტორებს, არსებობობს ანგიონევროზული შეშუპების რისკი.

დიაბეტის სამკურნალო სხვა პერორალური საშუალებების მსგავსად, ვილდაგლიპტინის ჰიპოგლიკემიური მოქმედება შეიძლება შემცირდეს გარკვეული აქტიური ნივთიერებებით, მათ შორის თიაზიდებით, კორტიკოსტეროიდებით, ფარისებრი ჯირკვლის პრეპარატებით და სიმპათომიმეტური საშუალებებით.

• ფერტილობა, ორსულობა და ლაქტაცია

ორსულობა

ორსულ ქალებში ვილდაგლიპტინის გამოყენების შესახებ ადეკვატური მონაცემები არ არსებობს. ცხოველებზე ჩატარებულმა კვლევებმა აჩვენა რეპროდუქციული ტოქსიკურობა მაღალი დოზების გამოყენებისას (იხ. ნაწილი 5.3). პოტენციური რისკი ადამიანისთვის უცნობია. ადამიანებში მონაცემების არარსებობის გამო, ორსულობის დროს ვილდაგლიპტინის გამოყენება რეკომენდებული არ არის.

ძუძუთი კვება

უცნობია გადადის თუ არა ვილდაგლიპტინი დედის რძეში. ცხოველებზე ჩატარებულმა კვლევებმა აჩვენა ვილდაგლიპტინის ექსკრეცია დედის რძეში. ძუძუთი კვების დროს ვილდაგლიპტინის გამოყენება რეკომენდებული არ არის.

ფერტილობა

ადამიანის ფერტილობაზე ვილდაგლიპტინის ზეგავლენის კვლევები არ ჩატარებულა (იხ. ნაწილი 5.3).

• ზეგავლენა ავტომობილის მართვისა და მექანიზმების გამოყენების უნარზე ავტომობილის მართვისა და მექანიზმების გამოყენების უნარზე ზეგავლენის შემსწავლელი კვლევა არ ჩატარებულა. პაციენტებმა, რომლებსაც აქვთ თავბრუსხვევა გვერდითი რეაქციის სახით, უნდა თავი აარიდონ ავტომობილის მართვასა და მექანიზმების გამოყენებას.

• არასასურველი ეფექტები

უსაფრთხოების პროფილის შეჯამება

უსაფრთხოების მონაცემები მიღებულია 3 784 პაციენტისგან, რომლებშიც კონტროლირებად კვლევებში ინიშნებოდა 50 მგ (ერთხელ დღეში) ან 100 მგ (50 მგ  2-ჯერ დღეში ან 100 მგ ერთხელ დღეში) ვილდაგლიპტინი სულ მცირე 12 კვირის განმავლობაში. ამ პაციენტებიდან 2 264 პაციენტი იღებდა ვილდაგლიპტინს მონოთერაპიის სახით, ხოლო 1 520 პაციენტი იღებდა ვილდაგლიპტინს სხვა სამკურნალო პროდუქტთან ერთად. 2 682 პაციენტში დანიშნული იყო სადღერამისო დოზა - 100 მგ ვილდაგლიპტინი (50 მგ 2-ჯერ დღეში ან 100 მგ ერთხელ დღეში), ხოლო 1 102 პაციენტი მკურნალობდა 50 მგ ვილდაგლიპტინით ერთხელ დღეში. ამ კვლევებში გვერდითი რეაქციების უმრავლესობა იყო მსუბუქი და დროებითი და არ საჭიროებდა მკურნალობის შეწყვეტას. გვერდითი რეაქციების განვითარება არ იყო კავშირში ასაკთან, ეთნიკური წარმოშობასათან, ზემოქმედების ხანგრძლივობასთან ან სადღეღამისო დოზასთან.

დაფიქსირდა ღვიძლის ფუნქციის დარღვევის იშვიათი შემთხვევები (ჰეპატიტის ჩათვლით). ამ შემთხვევების დროს პაციენტებში არ აღინიშნებოდა კლინიკური სიმპტომების გაუარესება, და მკურნალობის შეწყვეტის შემდეგ ღვიძლის ფუნქცია ნორმალურ მდგომარეობას უბრუნდებოდა. კონტროლირებადი მონოთერაპიისა და დამატებითი თერაპიის კვლევებში, რომელთა ხანგრძლივობა 24 კვირამდე იყო, 50 მგ ვილდაგლიპტინის დღეში ერთხელ გამოყენებისას, 50 მგ  ვილდაგლიპტინის დღეში 2-ჯერ გამოყენებისას და შედარების ყველა პრეპარატისთვის ALT-ს ან AST-ს ელევაციის სიხშირე ≥ 3x ULN (დაფიქსირებული სულ მცირე ორ თანმიმდევრულ გაზომვაზე ან განსაზღვრული მკურნალობის ბოლოს ვიზიტის დროს) შესაბამისად 0.2%, 0.3% და 0.2%-ს შეადგენდა. ტრანსამინაზების დონის გაზრდა, ჩვეულებრივ, იყო უსიმპტომო, არაპროგრესული ხასიათის და არ ასოცირდებოდა ქოლესტაზთან ან სიყვითლესთან.

ანგიონევროზული შეშუპების იშვიათი შემთხვევები დაფიქსირდა ვილდაგლიპტინის იმავე სიხშირით მიღებისას, როგორც საკონტროლო ჯგუფში. შემთხვევების უმეტესობა დაფიქსირდა, როდესაც ვილდაგლიპტინი ინიშნებოდა ანგიოტენზინის გარდამქმნელი ფერმენტის ინჰიბიტორებთან (აგფ-ის ინჰიბიტორი) კომბინაციაში. მოვლენების უმრავლესობა იყო მსუბუქი სიმძიმის და თავისით გაიარა ვილდაგლიპტინით მკურნალობის პროცესში.

გვერდითი რეაქციების ცხრილი

ქვემოთ მოცემული გვერდითი მოვლენები დაფიქსირდა ვილდაგლიპტინის ორმაგ ბრმა კვლევებში პაციენტებში, რომლებშიც პრეპარატი გამოიყენებოდა როგორც მონოთერაპიის, ასევე დამატებითი თერაპიის სახით. ეს გვერდითი ეფექტები ჩამოთვლილია ჩვენებების შესაბამისად ორგანოთა სისტემების კლასისა და აბსოლუტური სიხშირის მიხედვით. სიხშირე განისაზღვრება, როგორც ძალიან ხშირი (≥1 / 10), ხშირი (≥1 / 100 – დან <1/10), არც ისე ხშირი (≥1 / 1000 – დან <1/100), იშვიათი (≥1 / 10,000 – დან <1/1000 – მდე) ), ძალიან იშვიათი (<1 / 10,000), არ არის ცნობილი (არსებული მონაცემებით შეფასება არ არის შესაძლებელი). თითოეული სიხშირის ჯგუფში არასასურველი რეაქციები წარმოდგენილია სერიოზულობის შემცირების მიხედვით.

კომბინაცია მეტფორმინთან

ცხრილი 1. ორმაგ ბრმა კვლევებში (N = 208) დაფიქსირებული არასასურველი რეაქციები, რომლებიც აღინიშნებოდა პაციენტებში დღეში 100 მგ ვილდაგლიპტინის მიღებისას მეტფორმინთან ერთად

შერჩეული გვერდითი რეაქციების აღწერა

კონტროლირებად კლინიკურ კვლევებში კომბინაციის ვილდაგლიპტინი 100 მგ დღეში + მეტფორმინი გამოყენებისას უარყოფითი რეაქციების განვითარების გამო პრეპარატის მოხსნის აუცილებლობა არ დამდგარა არც ვილდაგლიპტინი 100 მგ დღეში + მეტფორმინი და არც პლაცებო + მეტფორმინი სამკურნალო ჯგუფებში.

კლინიკურ კვლევებში ჰიპოგლიკემია ხშირად აღინიშნებოდა პაციენტებში, რომლებშიც ინიშნებოდა 100 მგ ვილდაგლიპტინი დღეში მეტფორმინთან კომბინაციაში (1%) და არც ისე ხშირად აღინიშნებოდა პაციენტებში, რომლებშიც ინიშნებოდა პლაცებო + მეტფორმინი (0,4%). ვილდაგლიპტინის ჯგუფში მძიმე ჰიპოგლიკემიური მოვლენები არ გამოვლენილა.

კლინიკურ კვლევებში წონის ცვლილება არ დაფიქსირებულა, როდესაც მეტფორმინს დაემატა ვილდაგლიპტინი 100 მგ დღეში (+0,2 კგ და -1,0 კგ ვილდაგლიპტინისთვის და პლაცებოსთვის, შესაბამისად).

2 წელზე მეტი ხნის ხანგრძლივობის კლინიკურმა კვლევებმა არ გამოავლინა დამატებითი უსაფრთხოების ნიშნები ან გაუთვალისწინებელი რისკები, როდესაც ვილდაგლიპტინი დაემატა მეტფორმინს.

კომბინაცია სულფონილშარდოვანასთან

ცხრილი 2. ორმაგ ბრმა კვლევებში (N = 170) დაფიქსირებული არასასურველი რეაქციები, რომლებიც აღინიშნებოდა პაციენტებში 50 მგ ვილდაგლიპტინის მიღებისას სულფონილშარდოვანასთან ერთად

შერჩეული გვერდითი რეაქციების აღწერა

კონტროლირებად კლინიკურ კვლევებში კომბინაციის ვილდაგლიპტინი 50 მგ + სულფონილშარდოვანა გამოყენებისას უარყოფითი რეაქციების განვითარების გამო პრეპარატის მოხსნის აუცილებლობის საერთო სიხშირე იყო 0.6% 50 მგ ვილდაგლიპტინი + სულფონილშარდოვანას შემთხვევაში და 0% პლაცებო + სულფონილშარდოვანას სამკურნალო ჯგუფში.

კლინიკურ კვლევებში ჰიპოგლიკემიის სიხშირე, როდესაც გლიმეპირიდს დაემატა 50 მგ ვილდაგლიპტინი ერთხელ დღეში, შეადგენდა 1,2%-ს, ხოლო პლაცებო + გლიმეპირიდის ჯგუფში - 0,6%-ს. ვილდაგლიპტინის ჯგუფში მძიმე ჰიპოგლიკემიური მოვლენები არ გამოვლენილა.

კლინიკურ კვლევებში წონის ცვლილება არ დაფიქსირებულა, როდესაც გლიმეპირიდს დაემატა 50 მგ ვილდაგლიპტინს დღეში (-0,1 კგ და -0,4 კგ ვილდაგლიპტინი და პლაცებო, შესაბამისად).

კომბინაცია თიაზოლიდინდიონთან

ცხრილი 3. ორმაგ ბრმა კვლევებში (N = 158) დაფიქსირებული არასასურველი რეაქციები, რომლებიც აღინიშნებოდა პაციენტებში დღეში 100 მგ ვილდაგლიპტინის მიღებისას თიაზოლიდინდიონთან კომბინაციაში

შერჩეული გვერდითი რეაქციების აღწერა

კონტროლირებად კლინიკურ კვლევებში დროს კომბინაციის 100 მგ ვილდაგლიპტინი დღეში + თიაზოლიდინიდიონი გამოყენებისას უარყოფითი რეაქციების განვითარების გამო პრეპარატის მოხსნის აუცილებლობა არ დამდგარა არც ვილდაგლიპტინი 100 მგ დღეში + თიაზოლიდინინის და არც პლაცებო + თიაზოლიდინდიონის სამკურნალო ჯგუფებში.

კლინიკურ კვლევებში ჰიპოგლიკემიის სიხშირე არც ისე ხშირი იყო პაციენტებში, რომლებიც იღებდნენ ვილდაგლიპტინს + პიოგლიტაზონს (0,6%), მაგრამ ხშირი იყო პაციენტებში, რომლებიც იღებდნენ პლაცებო + პიოგლიტაზონს (1,9%).  ვილდაგლიპტინის ჯგუფში მძიმე ჰიპოგლიკემიური მოვლენები არ გამოვლენილა.

კვლევაში პიოგლიტაზონის დამატებისას აბსოლუტური წონა იზრდება პლაცებოს და დღეში 100 მგ ვილდაგლიპტინის შემთხვევაში 1.4 და 2.7 კგ-ით, შესაბამისად.

პიოგლიტაზონის მაქსიმალურ დოზაზე (45 მგ დღეში ერთხელ) დღეში 100 მგ ვილდაგლიპტინის პერიფერიული შეშუპების სიხშირე იყო 7,0%, ხოლო მხოლოდ პიოგლიტაზონის გამოყენებისას - 2,5%.

მონოთერაპია

ცხრილი 4. ორმაგ ბრმა კვლევებში (N = 1855) დაფიქსირებული არასასურველი რეაქციები, რომლებიც აღინიშნებოდა პაციენტებში ყოველდღიურად მონოთერაპიის სახით 100 მგ ვილდაგლიპტინის მიღებისას

შერჩეული გვერდითი რეაქციების აღწერა

გარდა ამისა, ვილდაგლიპტინის მონოთერაპიის კონტროლირებად კვლევებში უარყოფითი რეაქციების გამო პრეპარატის მოხსნის საერთო სიხშირე არ აღემატებოდა პაციენტებს, რომლებიც მკურნალობდნენ ვილდაგლიპტინით 100 მგ დღეში (0,3%) პლაცებოსთან (0,6%) ან რეფერენტულ პრეპარატთან შედარება (0,5%).

კონტროლირებადი მონოთერაპიის შედარებით კვლევებში ჰიპოგლიკემია არც ისე ხშირი იყო, დღეში 100 მგ ვილდაგლიპტინის გამოყენებისას დაფიქსირდა 0.4% შემთხვევებში (7 პაციენტში 1,855 პაციენტიდან), 0,2%-ში დაფიქსირდა (1,082 პაციენტიდან 2 პაციენტში) პაციენტებში, რომლებიც მკურნალობენ აქტიური რეფერენტული პრეპარატით ან პლაცებოთი; სერიოზული ან მძიმე მოვლენები არ დაფიქსირებულა.

კლინიკურ კვლევებში წონის ცვლილება არ დაფიქსირებულა, როდესაც მონოთერაპიის სახით გამოიყენებოდა 100 მგ ვილდაგლიპტინი დღეში (-0,3 კგ და -1,3 კგ ვილდაგლიპტინი და პლაცებო, შესაბამისად). 

2 წელზე მეტი ხნის ხანგრძლივობის კლინიკურმა კვლევებმა არ გამოავლინა დამატებითი უსაფრთხოების ნიშნები ან გაუთვალისწინებელი რისკები ვილდაგლიპტინით მონოთერაპიის დროს.

კომბინაცია მეტფორმინთან და სულფონილშარდოვანასთან

ცხრილი 5. ორმაგ ბრმა კვლევებში (N = 157) დაფიქსირებული არასასურველი რეაქციები, რომლებიც აღინიშნებოდა პაციენტებში 50 მგ ვილდაგლიპტინის 2-ჯერ დღეში გამოყენებისას მეტფორმინთან და სულფონილშარდოვანასთან კომბინაციაში.

შერჩეული გვერდითი რეაქციების აღწერა

ვილდაგლიპტინი + მეტფორმინი + გლიმეპირიდის სამკურნალო ჯგუფში გამოვლენილი უარყოფითი რეაქციების გამო პრეპარატის მოხსნის აუცილებლობა არ დამდგარა 0.6%-თან შედარებით პლაცებო + მეტფორმინი + გლიმეპირიდის სამკურნალო ჯგუფში.

ჰიპოგლიკემიის შემთხვევები ხშირი იყო ორივე სამკურნალო ჯგუფში (5,1% ვილდაგლიპტინი + მეტფორმინი + გლიმეპირიდის ჯგუფისთვის და 1,9% პლაცებო + მეტფორმინი + გლიმეპირიდის ჯგუფისთვის). ვილდაგლიპტინის ჯგუფში დაფიქსირდა ერთი მძიმე ჰიპოგლიკემიური მოვლენა.

კვლევის ბოლოს, სხეულის საშუალო წონაზე გავლენა ნეიტრალური იყო (ვილდაგლიპტინის ჯგუფში +0,6 კგ, ხოლო პლაცებო ჯგუფში -0,1 კგ).

კომბინაცია ინსულინთან

ცხრილი 6. ორმაგ ბრმა კვლევებში (N = 371) დაფიქსირებული არასასურველი რეაქციები, რომლებიც აღინიშნებოდა პაციენტებში დღეში 100 მგ ვილდაგლიპტინის (მეტფორმინთან ერთად ან მის გარეშე) ინსულინთან კომბინაციაში გამოყენებისას.

შერჩეული გვერდითი რეაქციების აღწერა

კონტროლირებად კლინიკურ კვლევებში 50 მგ ვილდაგლიპტინის 2-ჯერ დღეში ინსულინთან კომბინაციაში გამოყენებისას მეტფორმინთან ერთად ან მის გარეშე, უარყოფითი რეაქციების გამო პრეპარატის მოხსნის საერთო შემთხვევევების რიცხვი ვილდაგლიპტინის სამკურნალო ჯგუფში შეადგენდა 0.3%-ს; პლაცებოს ჯგუფში პრეპარატი არ მოხსნილა.

ჰიპოგლიკემიის სიხშირე ერთნაირი იყო ორივე სამკურნალო ჯგუფში (ვილდაგლიპტინის ჯგუფში - 14,0%, პლაცებო ჯგუფში - 16,4%). მძიმე ჰიპოგლიკემიურ მოვლენებს აღნიშნავდა 2 პაციენტი ვილდაგლიპტინის ჯგუფში და 6 პაციენტი - პლაცებოს ჯგუფში.

კვლევის ბოლოს, სხეულის საშუალო წონაზე მოქმედება ნეიტრალური იყო (+0,6 კგ ცვლილება საწყისი მაჩვენებლიდან ვილდაგლიპტინის ჯგუფში და წონის ცვლილების გარეშე პლაცებოს ჯგუფში).

პოსტმარკეტინგული გამოცდილება

ცხრილი 7. გვერდითი რეაქციები პოსტმარკეტინგულ პერიოდში

შეტყობინება შესაძლო გვერდითი რეაქციის შესახებ

სამკურნალო საშუალების ავტორიზაციის შემდეგ მნიშვნელოვანია ინფორმაციის მიწოდება საეჭვო არასასურველი ეფექტების შესახებ. ეს სამკურნალო საშუალების სარგებელი/რისკის ბალანსის მუდმივი მონიტორინგის საშუალებას იძლევა. ჯანდაცვის სპეციალისტებს სთხოვენ ინფორმაცია გვერდითი ეფექტების შესახებ მიაწოდოღ ეროვნული საანგარიშო სისტემის საშუალებით.

• ჭარბი დოზირება

ინფორმაცია ვილდაგლიპტინის ჭარბი დოზირების შესახებ შეზღუდულია. სიმპტომები

ინფორმაცია ჭარბი დოზირების სავარაუდო სიმპტომების შესახებ აღებულია ჯანმრთელი სუბიექტების ტოლერანტობოს კვლევიდან, რომელშიც ვილდაგლიპტინი გამოიყენებოდა 10 დღის განმავლობაში თანდათან ზრდადი დოზებით. 400 მგ-ის მიღებისას აღინიშნებოდა კუნთების ტკივილის სამი შემთხვევა და მსუბუქი და გარდამავალი პარესთეზიის, ცხელების, შეშუპების და ლიპაზას დონის გარდამავალი მომატების ცალკეული შემთხვევები. 600 მგ-ის მიღებისას ერთ სუბიექტს აღენიშნებოდა ფეხებისა და ხელების შეშუპება და კრეატინფოსფოკინაზას (CPK), ასპარტატამინოტრანსფერაზას (AST), C რეაქტიული ცილის (CRP) და მიოგლობინის დონის მომატება. სამ სხვა სუბიექტს აღენიშნებოდა ფეხების შეშუპება, ორ შემთხვევაში თანმხლები პარესთეზიით. ყველა სიმპტომი ალაგდა და ლაბორატორიული გადახრები გასწორდა მკურნალობის გარეშე საკვლევი სამკურნალო საშუალების გამოყენების შეწყვეტის შემდეგ.

მკურნალობა

ჭარბი დოზირების შემთხვევაში რეკომენდებულია შემანარჩუნებელი თერაპია. ვილდაგლიპტინი ვერ გამოიყოფა ჰემოდიალიზით. თუმცა ჰიდროლიზის ძირითადი მეტაბოლიტი (LAY 151) შეიძლება ჰემოდიალიზით გამოიყოს.

5. ფარმაკოლოგიური თვისებები
   • ფარმაკოდინამიკური თვისებები

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი: დიაბეტის დროს გამოსაყენებელი პრეპარატები, დიპეპტიდილპეპტიდაზა 4-ის (DPP-4) ინჰიბიტორები.

ათქ კოდი: A10BH02

ვილდაგლიპტინი, კუჭქვეშა ჯირკვლის კუნძულოვანი აპარატის სტიმულატორების კლასის წარმომადგენელი, არის DPP-4-ის ძლიერი და სელექციური ინჰიბიტორი.

მოქმედების მექანიზმი

ვილდაგლიპტინის მიღების შემდეგ ხდება DPP-4-ის აქტივობის სწრაფი და სრული ინჰიბირება, რის შედეგადაც ხდება ინკრეტინების ჯგუფის ჰორმონების GLP-1-ის (გლუკაგონის მსგავსი პეპტიდი 1) და GIP-ის (გლუკოზაზე დამოკიდებული ინსულინოტროპული პოლიპეპტიდი) ენდოგენური დონეების გაზრდა უზმოზე და საკვების მიღების შემდეგ.

ფარმაკოდინამიკური მოქმედება

ინკრეტინების ჰორმონების ენდოგენური დონის გაზრდით ვილდაგლიპტინი აძლიერებს ბეტა-უჯრედების მგრძნობელობას გლუკოზის მიმართ, რის შედეგადაც ხდება გლუკოზაზე დამოკიდებული ინსულინის სეკრეციის გაუმჯობესება. 2 ტიპის დიაბეტის მქონე პაციენტებში დღეში 50-100 მგ ვილდაგლიპტინის გამოყენებისას მნიშვნელოვნად გაუმჯობესდა ბეტა-უჯრედების ფუნქციური მარკერები, მათ შორის HOMA-β (ჰომეოსტაზის მოდელის შეფასება – β), პროინსულინის ინსულინთან თანაფარდობა და ბეტა-უჯრედების რეაქციის მაჩვენებლები საკვებისადმი ტოლერანტობის ტესტის ხშირი განსაზღვრისას. პირებში, რომლებსაც არ აქვს დიაბეტი (ნორმალური გლიკემიური ინდექსი) ვილდაგლიპტინი არ ასტიმულირებს ინსულინის სეკრეციას და არ ამცირებს გლუკოზის დონეს. ენდოგენური GLP-1-ის დონის გაზრდით, ვილდაგლიპტინი ასევე აძლიერებს ალფა-უჯრედების მგრძნობელობას გლუკოზის მიმართ, რის შედეგადაც გლუკაგონის სეკრეცია გლუკოზის შესაბამისად იზრდება.

ჰიპერგლიკემიის დროს ინკრეტინის ჰორმონის დონის გაზრდის შედეგად ინსულინი / გლუკაგონის თანაფარდობის მნიშვნელოვანი ზრდა იწვევს ღვიძლში გლუკოზის წარმოების შემცირებას უზმოზე და საკვების მიღების შემდეგ, რაც იწვევს გლიკემიის შემცირებას. ვილდაგლიპტინით მკურნალობისას GLP-1-ის დონის გაზრდის გამო კუჭის დაცლის ცნობილი ეფექტი არ აღინიშნებოდა.

• ფარმაკოკინეტიკური თვისებები

შეწოვა

უზმოზე პერორალური მიღების შემდეგ ვილდაგლიპტინი სწრაფად შეიწოვება, პლაზმური პიკური კონცენტრაციები აღინიშნება 1,7 საათში. საკვები ოდნავ ზრდის პლაზმაში მაქსიმალური კონცენტრაციის მიღწევის დროს 2.5 სთ-მდე, მაგრამ გავლენას არ ახდენს მთლიან ექსპოზიციაზე (AUC). ვილდაგლიპტინის საკვებთან ერთად მიღებამ გამოიწვია Cmax შემცირება (19%). ამავე დროს ცვლილების ხარისხი  კლინიკურად მნიშვნელოვანი არ არის, ასე რომ ვილდაგლიპტინის მიღება შესაძლებელია საკვებთან ერთად ან მის გარეშე. აბსოლუტური ბიოშეღწევადობაა 85%.

განაწილება

ვილდაგლიპტინის კავშირი პლაზმის ცილებთან დაბალია (9,3%). ვილდაგლიპტინი თანაბრად ნაწილდება პლაზმასა და ერითროციტებს შორის. ინტრავენური შეყვანის შემდეგ ვილდაგლიპტინის განაწილების საშუალო მოცულობა სტაბილურ მდგომარეობაში (Vss) არის 71 ლ, რაც ექსტრავასკულარულ განაწილებაზე მიუთითებს.

ბიოტრანსფორმაცია

ადამიანებში მეტაბოლიზმი არის ვილდაგლიპტინის ელიმინაციის ძირითადი გზა, რაც დოზის 69%-ს შეადგენს. ძირითადი მეტაბოლიტი (LAY 151) ფარმაკოლოგიურად არააქტიურია და წარმოადგენს ციანო-ფრაგმენტის ჰიდროლიზის პროდუქტს, რაც დოზის 57%-ს შეადგენს, შემდეგ მოდის გლუკურონიდი (BQS867) და ამიდის ჰიდროლიზის პროდუქტები (დოზის 4%). ადამიანის თირკმლის მიკროსომების in  vitro მონაცემების მიხედვით თირკმელი შეიძლება იყოს ერთ-ერთი მთავარი ორგანო, რომელშიც ხდება ვილდაგლიპტინის ჰიდროლიზი, რომლის შედეგადაც წარმოიქმნება მისი მთავარი არააქტიური მეტაბოლიტის - LAY151. DPP-4-ის დეფიციტის მქონე ვირთაგვებზე ჩატარებული in vivo კვლევები ადასტურებს, რომ   DPP-4 ნაწილობრივ მონაწილეობს ვილდაგლიპტინის ჰიდროლიზში. ვილდაგლიპტინი არ მეტაბოლიზდება CYP-450 ფერმენტებით. შესაბამისად, არ არის მოსალოდნელი, რომ ვილდაგლიპტინის კლირენსზე გავლენა მოახდინონ ერთდროულად გამოყენებულმა მედიკამენტებმა, რომლებიც არიან CYP 450 ინჰიბიტორები ან/და ინდუქტორები. in  vitro კვლევებმა აჩვენა, რომ ვილდაგლიპტინი არ აინჰიბირებს / არ აინდუცირებს CYP-450 ფერმენტებს. ამიტომ, ვილდაგლიპტინი, სავარაუდოდ, გავლენას არ ახდენს ერთდროულად გამოყენებული იმ მედიკამენტების მეტაბოლურ კლირენსზე, რომლებიც მეტაბოლიზდება CYP 1A2, CYP 2C8, CYP 2C9, CYP 2C19, CYP 2D6, CYP 2E1 ან CYP 3A4 / 5-ით.

ელიმინაცია

[¹⁴C] ვილდაგლიპტინის პერორალური მიღების შემდეგ, დოზის დაახლოებით 85% გამოიყოფა შარდით და დოზის 15% განავლით. პერორალური მიღების შემდეგ ვილდაგლიპტინის დოზის 23% უცვლელი სახით გამოიყოფა თირკმლებით. ჯანმრთელ სუბიექტებში ინტრავენური შეყვანის შემდეგ ვილდაგლიპტინის საერთო პლაზმური და თირკმლის კლირენსია 41 და 13 ლ/სთ შესაბამისად. ინტრავენური შეყვანის შემდეგ ნახევარგამოყოფის საშუალო პერიოდი შეადგენს დაახლოებით 2 სთ-ს. პერორალური მიღების შემდეგ ნახევარგამოყოფის პერიოდი შეადგენს დაახლოებით 3 სთ-ს.

ხაზოვანი / არა-ხაზოვანი

ვილდაგლიპტინის  Cmax და ფართობი „კონცენტრაცია-დრო“მრუდის ქვეშ (AUC) იზრდებოდა დაახლოებით დოზის პროპორციულად თერაპიული დოზების დიაპაზონში.

მახასიათებლები პაციენტების სპეციფიკურ ჯგუფებში

სქესი

ვილდაგლიპტინის ფარმაკოკინეტიკაში კლინიკურად მნიშვნელოვანი განსხვავება არ დაფიქსირებულა ქალისა და მამაკაცის ჯანმრთელ სუბიექტებს შორის ასაკისა და სხეულის მასის ინდექსის ფართო დიაპაზონსი. სქესი გავლენას არ ახდენს ვილდაგლიპტინის მიერ DPP-4-ის ინჰიბირებაზე.

ხანდაზმულები

ჯანმრთელ ხანდაზმულ სუბიექტებში (≥ 70 წელი) ვილდაგლიპტინის საერთო ექსპოზიცია (100 მგ დღეში ერთხელ) გაზრდილია 32%-ით, ამავე დროს სისხლის პლაზმაში კონცენტრაციის პიკი იზრდება 18%-ით ჯანმრთელ ახალგაზრდა (18-40 წლის) პირებთან შედარებით. ამასთან, ეს ცვლილებები არ მიიჩნევა კლინიკურად მნიშვნელოვნად. ასაკი გავლენას არ ახდენს ვილდაგლიპტინის მიერ DPP-4 ინჰიბირებაზე.

ღვიძლის უკმარისობა

ღვიძლის ფუნქციის დარღვევის ზემოქმედება ვილდაგლიპტინის ფარმაკოკინეტიკაზე შეისწავლეს ღვიძლის მსუბუქი, ზომიერი და მძიმე უკმარისობის მქონე პაციენტებში, ჩაილდ-პიუს სკალის ქულების გამოყენებით (6-დან მსუბუქი 12-მდე მძიმე), ჯანმრთელ პირებთან შედარებით. ვილდაგლიპტინის ექსპოზიცია ერთჯერადი დოზის მიღების შემდეგ ღვიძლის მსუბუქი და ზომიერი უკმარისობის მქონე პაციენტებში მცირდება (შესაბამისად 20% და 8%-ით), ხოლო ვილდაგლიპტინის ექსპოზიცია ღვიძლის მძიმე უკმარისობის მქონე პაციენტებში 22%-ით იზრდება. ვილდაგლიპტინის ექსპოზიციის მაქსიმალური ცვლილება (გაზრდა ან შემცირება) არის დაახლოებით 30%, რაც არ ითვლება კლინიკურად მნიშვნელოვნად. არანაირი კავშირი არ ყოფილა ღვიძლის დაავადების სიმძიმისა და ვილდაგლიპტინის ზემოქმედების ცვლილებებს შორის.

თირკმლის უკმარისობა

ჩატარდა ღია, მრავალდოზიანი კვლევა ვილდაგლიპტინის დაბალი თერაპიული დოზის ფარმაკოკინეტიკის შესაფასებლად (50 მგ დღეში ერთხელ) თირკმლის სხვადასხვა ხარისხის ქრონიკული უკმარისობის მქონე პაციენტებში, რომელიც განისაზღვრებოდა კრეატინინის კლირენსით (მსუბუქი: 50-დან <80 მლ/წთ, საშუალო: 30-დან <50 მლ/წთ და მძიმე: <30 მლ/წთ) ნორმალურ ჯანმრთელ საკონტროლო სუბიექტებთან შედარებით.  

ვილდაგლიპტინის AUC საშუალოდ 1.4, 1.7 და 2-ჯერ გაიზარდა შესაბამისად თირკმლის მსუბუქი, საშუალო და მძიმე უკმარისობის მქონე პაციენტებში ნორმალურ ჯანმრთელ პირებთან შედარებით. LAY151 და BQS867 მეტაბოლიტების AUC საშუალოდ დაახლოებით 1,5, 3 და 7-ჯერ გაიზარდა შესაბამისად თირკმლის მსუბუქი, საშუალო და მძიმე უკმარისობის მქონე პაციენტებში. თირკმლის ტერმინალური სტადიის მქონე პაციენტებში შეზღუდული მონაცემები მიუთითებს, რომ ვილდაგლიპტინის ზემოქმედება თირკმლის მძიმე უკმარისობის მქონე პაციენტების მსგავსია. LAY151-ის კონცენტრაცია დაახლოებით 2-3-ჯერ მეტი იყო, ვიდრე თირკმლის მძიმე უკმარისობის მქონე პაციენტებში.

ვილდაგლიპტინი ნაკლებად გამოიყოფა ჰემოდიალიზით (3% 3-4 საათიანი ჰემოდიალიზის სეანსის შემდეგ, გამოყოფა იწყება 4 საათის შემდეგ).

ეთნიკური ჯგუფი

შეზღუდული მონაცემები მიანიშნებს, რომ რასას მნიშვნელოვანი გავლენა არ აქვს ვილდაგლიპტინის ფარმაკოკინეტიკაზე.

• უსაფრთხოების კლინიკამდელი მონაცემები

გულში იმპულსის გამტარობის შეფერხება დაფიქსირდა ძაღლებში 15 მგ/კგ (Cmax-ის მიხედვით 7-ჯერ აღემატება ადამიანებში გამოყენებულ დოზას) არაეფექტური დოზით გამოყენებისას. ფილტვებში ქაფიანი ალვეოლური მაკროფაგების დაგროვება დაფიქსირდა ვირთხებსა და თაგვებში. ვირთხებში არაეფექტური დოზა იყო 25 მგ/კგ (AUC-ს მიხედვით 5-ჯერ აღემატება ადამიანებში გამოყენებულ დოზას), თაგვებში - 750 მგ/კგ (142-ჯერ აღემატება ადამიანებში გამოყენებულ დოზას). კუჭნაწლავის სიმპტომები, განსაკუთრებით რბილი განავალი, მუკოიდური განავალი, დიარეა და უფრო მაღალი დოზებით გამოყენებისას - სისხლი განავალში დაფიქსირდა ძაღლებში. არაეფექტური დონეები დადგენილი არ არის.

გენოტოქსიურობის in vitro და in vivo კვლევებში ვილდაგლიპტინის მუტაგენობა არ დაფიქსირებულა.

ფერტილობის და ემბრიონის ადრეული განვითარების კვლევამ ვირთხებში ვილდაგლიპტინის გამოყენებისას არ გამოავლინა ფერტილობის დაქვეითება,  რეპროდუქციული უნარის ან ემბრიონის ადრეული განვითარების დარღვევები.

ემბრიონის/ნაყოფის ტოქსიკურობა შეაფასეს ვირთხებსა და კურდღლებში. ტალღოვანი ნეკნების მომატებული შემთხვევები დაფიქსირდა ვირთხებში დედის სხეულის მასის შემცირებულ მაჩვენებლებთან ერთად, 75 მგ/კგ არაეფექტური დოზის (10-ჯერ აღემატება ადამიანებში გამოყენებულ დოზას) გამოყენებისას. კურდღლებში დაფიქსირებული ნაყოფის სხეულის მასის დაქვეითება და ჩონჩხის ცვლილებები, რომლებიც მიანიშნებს განვითარების შეფერხებებზე, აღინიშნებოდა მხოლოდ დედის მწვავე ტოქსიკურობის არსებობის შემთხვევაში, 50 მგ/კგ (9-ჯერ აღემატება ადამიანებში გამოყენებულ დოზას) არაეფექტური დოზის გამოყენებისას. ვირთხებზე ჩატარდა წინასწარი და პოსტნატალური განვითარების შემსწავლელი კვლევა. შედეგები ასოცირდებოდა მხოლოდ დედის ტოქსიკურობასთან ≥ 150 მგ/კგ, მოიცავდა სხეულის მასის გარდამავალ შემცირებას და პირველი თაობის (F1) მოტორული აქტივობის დაქვეიტებას. 

ვირთაგვებში ჩატარდა კანცეროგენობის ორწლიანი კვლევა 900 მგ/კგ-მდე პერორალური დოზებით (დაახლოებით 200-ჯერ აღემატება ადამიანებისთვის განკუთვნილ მაქსიმალურ რეკომენდებულ დოზას). ვილდაგლიპტინთან ასოცირებული სიმსივნების შემთხვევების ზრდა არ დაფიქსირებულა. კიდევ ერთი ორწლიანი კანცეროგენობის შემსწავლელი კვლევა ჩატარდა თაგვებზე 1000 მგ/კგ-მდე პერორალური დოზებით. აღინიშნებოდა სარძევე ჯირკვლის ადენოკარცინომისა და ჰემანგიოსარკომის სიხშირის გაზრდა შესაბამისად არაეფექტური დოზით 500 მგ/კგ (59-ჯერ აღემატება ადამიანებში გამოყენებულ დოზას) და 100 მგ/კგ (16-ჯერ აღემატება ადამიანებში გამოყენებულ დოზას) გამოყენებისას. ითვლებაა, რომ თაგვებში ამ სიმსივნეების მომატებული სიხშირე ადამიანისთვის მნიშვნელოვან რისკს არ წარმოადგენს ვილდაგლიპტინისა და მისი ძირითადი მეტაბოლიტის გენოტოქსიკურობის არარსებობის გამო, რადგან სიმსივნე დაფიქსირდა მხოლოდ ერთ სახეობაში და განვიტარდა სისტემური ზემოქმედების მაღალი კოეფიციენტების საფუძველზე.

ცინომოლგუსის მაიმუნებზე ჩატარებულ 13-კვირიან ტოქსიკურობის შემსწავლელ კვლევაში დაფიქსირდა კანის დაზიანება დოზების დროს ≥  5 მგ / კგ დღეში. ისინი სხეულის დისტალურ ნაწილებში ლოკალიზდებოდნენ (ხელები, ფეხები, ყურები და კუდი). 5 მგ/კგ/დღეში დოზირებისას (AUC-ის მიხედვით ეკვივალენტურია ადამიანებში 100 მგ-ის გამოყენებისას) მხოლოდ ბუშტუკები დაფიქსირდა. მკურნალობის გაგრძელებისას ისინი ქრებოდნენ, და მათი წარმოქმნა არ უკავშირდებოდა ჰისტოპათოლოგიურ ანომალიებს.

კანის განშრევება, კანის აქერცვლა, ქერცლები და წყლულები კუდზე  ჰისტოპათოლოგიურ ცვლილებებთან ერთად აღინიშნებოდა დოზირებისას ≥ 20 მგ/კგ/დღეში (AUC-ის მიხედვით დაახლოებით 3-ჯერ აღემატება ადამიანებში 100 მგ-ის გამოყენებისას).

კუდის ნეკროზული დაზიანება დაფიქსირდა დოზების დროს ≥ 80 მგ/კგ/დღეში. კანის დაზიანება არ იყო შექცევადი იმ მაიმუნებში, რომლებიც მკურნალობდნენ 160 მგ/კგ/დღეში 4 კვირიანი გამოჯანმრთელების პერიოდში.

აქერცლილი კანი, კანის აქერცვლა, ქერცლები და კუდის ჭრილობები, ჰისტოპათოლოგიურ ცვლილებებთან კორელაციაში, აღინიშნა დოზებით ≥ 20 მგ / კგ / დღეში (ადამიანის AUC ზემოქმედება 3 – ჯერ 100 მგ დოზით) კუდის ნეკროზული დაზიანება დაფიქსირდა ≥ 80 მგ/კგ/დღეში. კანის დაზიანება არ იყო შექცევადი იმ მაიმუნებში, რომლებიც მკურნალობდნენ 160 მგ/კგ/დღეში 4 კვირიანი გამოჯანმრთელების პერიოდში.

6. ფარმაცევტული მონაცემები
   • დამხმარე ნივთიერებების ჩამონათვალი

ლაქტოზას მონოჰიდრატი

მიკროკრისტალური ცელულოზა

ნატრიუმის სახამებლის გლიკოლატი (ტიპი A)

მაგნიუმის სტეარატი

გაცემის წესი:

ფარმაცევტული პროდუქტის ჯგუფი -II , გაიცემა ფორმა №3 რეცეპტით

• შეუთავსებლობა

არ აღინიშნება.

• ვარგისობის ვადა

3 წელი

• განსაკუთრებული სიფრთხილე შენახვისას

ინახება არა უმეტეს 25 ° C ტემპერატურაზე, ნესტისაგან დაცულ ადგილას.

• შეფუთვის შემცველობა და შემადგენლობა

15 ტაბლეტი ალუ-ალუ ბლისტერში, 2 ბლისტერი მუყაოს კოლოფში.

• სპეციალური სიფრთხილის ზომები უტილიზაციის და სხვა მანიპულაციების დროს

სპეციალური მოთხოვნები არ არსებობს.

7. წარმოებულია

ექზემედ ფარმაცეუტიკალს

ნაკვეთი No. 133/1 & 133/2, G.I.D.C., სელვას როუდი,

ვაპი - 396 195

დისტ. - ვალსადი, გუჯარატი (ინდოეთი)

8. ტექსტის გადახედვის თარიღი

2021 წლის მაისი